(( اعتراف ))

تا نهان سازم از تو بار دگر/راز اين خاطر پريشان را/مي كشم بر نگاه ناز آلود/نرم و سنگين حجاب مژگان را/دل گرفتار خواهش جانسوز/از خدا راه چاره مي جويم/پارساوار در برابر تو/سخن از زهد و توبه مي گويم/آه ... هرگز گمان مبر كه دلم/با زبانم رفيق و همراهست/هر چه گفتم دروغ بود، دروغ/كي ترا گفتم آنچه دلخواهست/تو برايم ترانه مي خواني/سخنت جذبه اي نهان دارد/گوئيا خوابم و ترانه تو/از جهاني دگر نشان دارد/شايد اينرا شنيده اي كه زنان/در دل «آري» و «نه» به لب دارند/ضعف خود را عيان نمي سازند/رازدار و خموش و مكارند/آه، من هم زنم، زني كه دلش/در هواي تو مي زند پر و بال/دوستت دارم اي خيال لطيف/دوستت دارم اي اميد محال